Σάββατο 7 Ιουλίου 2012

Ρεμάλια, βοηθήστε για να γίνει

Ακούστε τώρα τι έγινε. Ή μάλλον ακούστε τι θα γίνει. Ή καλύτερα ακούστε τι έγινε και τι θα γίνει. 

Πριν από ένα διάστημα, ζωγράφισα στα παιδιά μου, στη δουλειά, ένα πρόσωπο την ώρα που παίζαμε κρεμάλα. Γέλασαν μόλις το είδαν και μου ήρθε η ιδέα. Εγώ είπα μόνο "Μια φορά και έναν καιρό..". Τα υπόλοιπα τα είπαν τα παιδιά. Εγώ κατέγραψα όλα όσα μου είπαν. Και βγήκε ένα παραμύθι τρελό. Γύρω στις 8 σελίδες του γουόρντ μαζί με την εικονογράφηση. Το εκτύπωσα, του έκανα και μια βιβλιοδεσία και πήραν το παραμύθι τους στο σπίτι. Ενθουσιάστηκαν και το λάτρεψαν. Ήταν το δικό τους έργο! Και ήθελαν να το δείξουν παντού. Το αποτέλεσμα σοκάρει! Όποιος ενήλικας το διάβασε, έμεινε με ανοιχτό στόμα. Το λόγο θα τον καταλάβετε σε λίγο καιρό.

Αυτόν τον καιρό, βαριέμαι να κάνω αναρτήσεις. Άλλοτε δεν προλαβαίνω γιατί τριγυρίζω, άλλοτε βαριέμαι και άλλοτε δε χρειάζεται. Έτσι αποφάσισα να κάνω το ίδιο και μαζί σας. Να σας δείξω την ίδια εικόνα και να γράψουμε όλοι μαζί ένα παραμύθι. Μόλις τελειώσει και αυτό, θα ακολουθήσω την ίδια διαδικασία. Θα το εκτυπώσω και θα το βιβλιοδέσω και θα σας το στείλω (με δικά σας έξοδα φυσικά, μη χαίρεστε. Η τσιγκουνιά υπάρχει πάντα). Έπειτα θα δημοσιεύσω και το παραμύθι των παιδιών που θα σας σοκάρει. Πραγματικά. 

Η εικόνα είναι η εξής: 

Θα ήθελα να συγκρίνω φαντασίες. Πολύ. Νομίζω βέβαια, ότι τα παιδιά σάς τρώνε λίγο, πριν ακόμη αρχίσει. 

Τώρα θα έχω και δικαιολογία που δε θα γράφω. Αν και υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν μπαίνει και πολύς κόσμος εδώ μέσα. Άρα, θα προσπαθήσω με δόλια μέσα να φέρω κι άλλους. Να μη βαριέστε. Τουλάχιστον μία προτασούλα ο καθένας. Τουλάχιστον λέω. Αν θέλετε και παραπάνω, δεν υπάρχει πρόβλημα. Τώρα όμως κουράστηκα. 

Είναι καθήκον σας να βοηθήσετε. Έτσι, γιατί το λέω εγώ. 

Σας χαιρετώ! Γειαααα

ΥΓ. Εκεί έξω, κάπου ανάμεσά σας, υπάρχουν 2 άτομα που έχουν διαβάσει το παραμύθι των παιδιών. Το καλό που τους θέλω, μην τολμήσουν και χρησιμοποιήσουν τίποτα ίδιο με όσα είπαν τα παιδιά. 

Ξεκινάω λοιπόν:
Μια φορά και έναν καιρό ...

24 σχόλια:

  1. ...ένα πανέμορφο αγόρι (όπως βλεπω στη φωτο)επιθυμούσε διακαώς να γίνει αστροναύτης,να ταξιδέψει σε μακρινούς γαλαξίες και να βρει άλλους πολιτισμούς και ίχνη ζωής!αυτό όμως ήταν πολύ δύσκολο ,στο μικρό χωριουδάκι που ζούσε.Ετσι αποφάσισε ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ...να πάρει τα παιχνίδια του και να φύγει από το χωριό, έτσι ώστε να μπορέσει να πραγματοποιήσει το ονειρό του. Το πιο δύσκολο απ'ολα ήταν να καλοπιάσει τον σκύλο του τον Μπλέρ για να τον πάρει μαζί του. Αυτο το μεγαλόσωμο σκυλί είχε πραγματικά πολύ αντιδραστικό χαρακτήρα. Η φράση "σκυλί μαύρο" ταίριαζε απόλυτα στον Μπλερ.

    Το ίδιο απόγευμα ο μικρός Λευτεράκης βγήκε στην αυλή για να πει τα σχεδιά του στον Μπλερ και να τον πάρει με το μέρος του.

    Ώσπου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. (αργοτερα θα ξαναγραψω....)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ... Ακούει μια φωνή να του λέει:

    -Μα ζαβλαβώθηκες τελείως;;;

    Ο Λευτεράκης τρόμαξε, δεν ήθελε κανένας να μάθει τα σχέδια του και φοβισμένα κοίταξε τριγύρο να δει ποιος τον κοροϊδευε. Δεν υπήρχε κανένας όμως."Μάλλον το φαντάστηκα", σκέφτηκε κι εκείνη τη στιγμή ακούει πάλι την φωνή να του φωνάζει:

    - Ε, δίποδο με τη σαλιάρα, εγώ σου μιλάω.
    Έκπληκτος στρέφει το κεφάλι του στον Μπλερ και τον βλέπει να του κουνά νωχελικά την ουρά του.
    -Μπλερ;, ρωτάει διστακτικά.
    -Ναι, έτσι με έβγαλες.
    -Μιλάς;
    -Αμέ! Κι ακούω και σκέφτομαι, μόνο να γράφω δεν μπορώ.
    -Και τόσα χρόνια γιατί δεν μίλαγες;
    -Ίσως γιατί δεν ήθελες να με ακούσεις.

    Ενθουσιασμένος που μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί του, ο Λευτέρης του λέει:

    -Μπλερ, ΘΕΛΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΗΣ!
    -Σκυλί είμαι, όχι κουφός!
    -Συγνώμη, ψελλισε ντροπιασμένα ο Λευτεράκης.

    -Και γιατί θες να γίνεις αστροναύτης για να έχουμε καλό ρώτημα; Χάθηκε να γίνεις Ντοκτοράς; Να βαράς ενέσεις σε κώλους, σαν εκείνον που με πήγες τις προάλλες; Έστω υδραυλικός βρε αδελφέ, να 'χεις σίγουρο το μεροκάματο.

    -Δεν θέλω! Εγώ θέλω να γίνω αστροναύτης! Θέλω να ανακαλύψω νέους Γαλαξίες, να κάνω ταξίδια, να γνωρίσω καινούργιους πολιτισμούς!

    - Πήγαινε στο Κατάκολο τότε! Στην θεία Ερασμία! Έχεις ξαναπάει;

    -Όχι, απαντάει ο Λευτεράκης.

    -Εμένα που με είχαν στείλει μια χρονιά οι γονείς σου ξέρεις τι καλά που πέρασα; Εκεί να δεις άλλο πολιτισμό. Θα μάθεις να μιλάς με το Λι και το Νι, θα δεις μποστάνια με καρπούζι και στα πανηγύρια φέρνουν γουρουνόπουλο στη λαδόκολα!

    -Αααα! έκανε ο Λευτεράκης, που δεν ήξερε καν που πέφτει το Κατάκολο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. καλα Μπεν ,δεν κοιμήθηκα με την ανάρτησή σου ,τώρα δεν θα κοιμηθώ(απο τα γέλια)με αυτό!θα σε σιάξω,μου υποτιμας το Κατάκολο;

    -Σιγά μην πάμε και στην Ταϋλάνδη!
    Συγκεντρώσου Μπλερ,πρέπει να βρούμε τρόπο να φτιάξουμε διαστημόπλοιο!
    Είδα όνειρο ,πως στο κέντρο της γης,υπάρχει φοβερός μάγος που θα μας βοηθήσει αν του πάμε κάτι ξεχωριστό και μοναδικό στη γη........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ώπα, 'ωπα! Στάσου Puppy. Να ξεκαθαρίσουμε δυο πράγματα πρώτα. Πρώτον: Δεν θα σκάψω εγώ με τα ποδαράκια μου το τούνελ για το κέντρο της γης! Μπορείς να χρησιμοποιείσεις τα κουβαδάκια σου αμα θέλεις. Και δεύτερον: Το κόκαλο που έκρυψα κάτω απο την μηλιά της Ευτέρπης, δεν πρόκειται να το δώσω στον Μάγο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. -Νομίζω ότι το κόκκαλό σου μπορεί να τη γλιτώσει! Αρκεί να πάμε στη θεία Φεβρωνία, την αδερφή της θείας Ερασμίας που μένει στο...
    -Ξέρω πού αλλά αποκλείεται να πάμε εκεί!
    -Γιατί; Ξέρω ότι έχει μια πολύ όμορφη βεντάλια που θα αρέσει στον κύριο Μάγο!!
    -Ισως, αλλά σου λέω δε θέλω να πάω εκεί!
    -Μα γιατί σου λέω; Γιατί είσαι τόσο πεισματάρης και αρνητικός;
    -Αφού εκεί πας με καράβι, πάνω στη θάλασσα, εγώ είμαι σκύλος, δε μου αρέσουν αυτά...
    -Ε τότε δεν έχουμε άλλη επιλογή, θα δώσουμε το κόκκαλό σου!!!
    -Με εκβιάζεις και καθόλου δε μ'αρέσει, αλλά τι να κάνω...Αυτό το κόκκαλό είναι απλώς υπέροχο, δεν αντέχω να το χάσω!!
    -Ωραία, τρέχω να βγάλω εισιτήρια για...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. -... ΙMΠIZA!!!
    Ο Μπλερ, στο άκουσμα της λέξης άρχισε να αλιχτάει κατεβάζοντας τα αυτάκια του. Ο λευτεράκης, μη έχοντας συνηθίσει να τον βλέπει έτσι, τον πλησιάζει, κάθεται στα γόνατα , του χαϊδεύει το κεφάλι και τον ρωτάει:

    - Γιατί Μπλερ φοβάσαι τόσο πολύ τα καράβια;
    Ο Μπλερ χαμήλωσε την μουσόυδα του, ακούμπησε πάνωστο δεξί πατουσάκι του και είπε:

    -Τη μαμά μου την είχε ένας μεγάλος, μουστακαλής δίποδος. Καπετάνιος τον λέγανε και την αγαπούσε πολύ.Συνέχεια μαζί του την είχε και την έπαιρνε μαζί του στο πλοίο. Για κάποιο διάστημα δεν κάνανε ταξίδια και έτσι η μαμά μου γνώρισε τον μπαμπά μου.

    Όταν η μαμά μου μας γέννησε εκείνος χάρηκε πολύ. Καθόταν και μας κοίταζε με τις ώρες και γελούσαν τα μουστάκια του. Μεγαλώσαμε όμως αρκετά και ο Καπετάνιος ετοιμαζόταν για ταξίδι. Η μαμά μου δεν ήθελε να τον αφήσει να πάει μόνος κι έτσι πήγε μαζί του. Λίγο πριν ανέβει στο πλοίο, μας είπε πως θα επέστρεφε πολύ σύντομα και πως όταν θα μας έλειπε να κοιτάζουμε το αστέρι του Σείριου. Είναι λέει το αστέρι των σκύλων και προστατεύει τα σκυλιά που είναι μόνα τους. Μας έγλειψε τα αυτάκια και ανέβηκε σε κεινο το μεγάλο πλοίο. Ήταν η τελευταία φορά που την είδα.

    -Γιατί Μπλερ, τι έγινε; ρώτησε ο Λευτεράκης με αγωνία.
    - Μετά απο λίγο καιρό, έγινε μεγάλη φασαρία στο σπίτι. Μεγάλα δίποδα μπαινόβγαιναν στην αυλή. Οι θηλυκές έβαλαν μαύρα ρούχα και όλη την ώρα κλαίγανε.Σκεπάσανε και το μεγάλο καθρέφτη που μου άρεσε να κατουρώ και ένα αρσενικό δίποδο με κλώτσησε φωνάζοντας "Φύγε απο δω κωλόσκυλο!" και δεν με ξαναφήσανε να μπω στο σπίτι. Κάτι κακό είχε συμβεί, το ένιωθα, αλλά τι; Οι μέρες περνούσαν και τις νύχτες έψαχνα να δω εκείνον τον Σείριο. Ένα βράδυ τον βρήκα και του γαύγιζα ζητώντας του να προσέχει τη μαμά μου και να τη φέρει γρήγορα πίσω. Βγήκε ένα δίποδο και με κοπάνησε με τη σκούπα φωνάζοντας "Σκάσε!". Εσείς τα δίποδα είστε σκληροί ώρες ωρές. Την επόμενη μέρα με βάλανε σε μια κούτα και με πήρανε απο την αυλή. Τότε είδα τα αδελφάκια μου για τελευταία φορά. Δεν πρόλαβα ούτε να τα αποχαιρετίσω. Με δώσανε στη δική σου μαμά κι εκείνη την στιγμή άκουσα να λέει το δίποδο στη μαμά σου:

    "Παρ'το μωρέ το ζωντανό, έχεις και μικρό παιδί γιατί θα βρεθούνε στο δρόμο όλα. Τούτο δω είναι το πιο όμορφο και το πιο ζωηρό απο όλα. Ο Καπετάνιος το αγαπούσε πολύ."

    "Θεός σχωρές τον, Ευλαμπία μου. Κι ότι χρειαστείς εγώ είμαι εδώ."

    "Να σαι καλά βρε Κούλα μου. Αχ! ο κύρης μου, να θαλασσοπνιγεί έτσι. Και του 'λεγα "Που πας Καπετάνιε μου με το σαπιοκάραβο! ", αλλά δεν με άκουσε Κούλα μου! Δεν με άκουσε. Βούλιαξε εκείνο το πλοίο και μ' άφησε μόνη με τα κουτάβια. Αχ! Ο Αϊ Νικόλας να αναπαύσει την ψυχή του."

    Είπαν κι άλλα μετά αλλά δεν άκουγα. Πέθανε ο Καπετάνιος. Βούλιαξε το πλοίο. Το πλοίο που ήταν και η μαμά μου και κανένας τους δεν την ανέφερε. Είχε όνομα κι αυτή. Μπόνι την λέγανε. Αλλά εσείς τα δίποδα, δεν μας αγαπάτε όπως σας αγαπάμε εμείς, για αυτό και δεν έχετε ουρά να κουνάτε. Η μαμά μου χάθηκε μαζί με τον Καπετάνιο. Εκείνος όμως μπορεί να μην είχε ουρά αλλά είχε μουστάκια και κουνιόντουσαν εκείνα όταν μας έβλεπε. Απο τότε πάντως δεν ξανακοίταξα τον Σείριο. Δεν προστάτεψε τη μαμά μου, ούτε τον Καπετάνιο."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. -Ωχου, πάλι την ίδια ιστορία λες καημένε; Δε βαρέθηκες;;;

    Ακουστηκε μια φωνή πίσω από το θάμνο. Ο Λευτεράκης κοίταξε επίμονα προς τα κει μέχρι να δει την κατάλευκη γάτα του σπιτιού να βγαίνει καμαρωτή καμαρωτή και να τους πλησιάζει.

    -Κι εσύ μιλάς, Τζέν; Ρώτησε το παιδί.

    -Γιατί να μη μιλάω εγω; Που κατούρησα;; Αν μιλάει ο Μπλερ τότε εννοείται πως μιλάω κι εγώ. Απάντησε η γάτα κουνώντας την ουρά της και τεντώνοντας τα αυτιά της. Και συνεχίζει.
    Αχ Λευτερακη, τι σου λέει πάλι ο άχρηστος; Την ιστορία της ζωής του; Κοίτα, επειδή εγώ άκουσα τι ακριβώς θες να κάνεις άσε τον Μπλερ εδώ στην ησυχία του σπιτιού, μιας και είναι και αρκετά φοβιτσιάρης, και έλα να οργανώσουμε μαζί τα σχέδιά σου. Ένα παιδάκι μου ψιθύρισε πως μπορούμε να φτιάξουμε ενα διαστημόπλοιο...Πρέπει να περιμένουμε να έρθει η μαμά του για να μας πει όλες τις λεπτομέρειες. Και μετά φύγαμε. Τι λες;

    -Δε ξέρω,ψέλισε ο Λευτεράκης. Με πιάνετε απροετοίμαστο. Εγώ ένα ταξίδι στο διάστημα θα ήθελα να πάω και τελικά ήδη κάνω ένα ταξίδι στο κόσμο των ζώων. Μας πες μου Τζεν, τη δική σου ιστορία. Θέλω να μάθω από που κρατάει η σκούφια σου.

    Η Τζεν γεμάτη κομπασμό ξεκίνησε να νιαουρίζει αλλά ο Μπλερ την διέκοψε ααπότομα:

    -Τι θες πια; Είπαμε θα έχουμε τυπικές σχέσεις στο σπίτι για να μη δημιουργούνται προβλήματα. Ομως συνέχεια σε βρίσκω μπροστά μου. Επιτέλους δεν έχεις άλλες δουλειές να κάνεις από το να με παρακολουθείς και να με πααμονεύεις;

    κι η γάτα απάντησε:
    -Καημένε Μπλερ, οι ιστορίες που πλάθεις με το νου σου είναι φαιδρες. Τι δουλειά έχει μια όμορφη και ζωηρή γάτα σαν εμένα, να παραμονεύει έναν χαζό σκύλο σαν εσένα; Μου λες;

    Ο λευτεράκης άρχισε να κουράζεται με αυτή την αψιμαχία και προσπάθησε να ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ...βρει τρόπο να ξεφορτωθεί τα ζώα γιατί έβλεπε να μένει στο χωριό για πάντα και το όνειρο θα έμενε απατηλό!
    Στον κήπο του υπήρχε ένα πηγάδι!
    ''Μπλερ ,Τζεν '' φώναξε ο Λευτερης!
    ''στο βάθος αυτου του πηγαδιού υπάρχει μαγικό νερό ,που αν το πιειτε θα μεταμορφωθείτε σε ανθρώπους και τέρμα πια η σκυλογατίσια ζωή!!!!!
    πρέπει να πέσετε μέσα και θα μάθετε όλα τα μυστικά των ανθρώπων!''
    Μόλις το άκουσαν τα ζωντανά ,χωρίς δεύτερη σκέψη βούτηξαν στο κενό του πηγαδιού ...ένας εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε ,καθώς το πηγάδι ήταν άδειο απο νερό...έσκυψε ο Λευτεράκης,βεβαιώθηκε πως ήταν ψοφίμια και ξεκίνησε για τον αρχικό σκοπό του!
    Τότε βλέπει να έρχεται μια πανέμορφη κυρία ,ψηλή ,λιγνή με καταπράσινα μάτια προς το μέρος του!
    ''Είμαι η μαμά του αγοριού για το οποίο σου μίλησε η γάτα σου.Ο γιος μου σε είδε στον ύπνο του να ζητάς οδηγίες για το διαστημόπλοιό σου.Μην τρέχεις σε μάγους και χαρτορίχτρες!Πάρε αυτές τις 3 βίδες ,το τσίγκινο κουτί του δωματίου σου που ρίχνεις τα χαρτιά,τα φτερά απο το αεροπλάνο το μεγάλο του πλέιμομπίλ σου ,βίδωσέ τα κι έτοιμο το διαστημόπλοιο!''
    Τρελός απο χαρά ,μάζεψε ότι του είπε η πανέμορφη κυρία ,που αρχικά την είχε περάσει για νεράιδα και έφτιαξε ένα τέλειο διαστημόπλοιο!
    Μπήκε μέσα ,πάτησε εκκίνηση και ...
    Ν Α Ι το διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε !!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. (Νασια....και πανεμορφη κυρια και νεραιδα η μανα του παιδιου....και μας ξεκανες τα ζωα μωρε;;; τι σου φταιγανε;;;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χαχαχαχα! Θα σε μηνύσω στον φανταστικό φιλοζωϊκό σύλλογο λογοτεχνίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ευτυχώς που ξύπνησα πρωί και σας πρόλαβα!ε μα πια !ήσασταν ικανοί να μαζέψετε όλη την κιβωτό του Νώε!
    κοιτάξτε Ρ . . .΄. . α ( δεν φταίω εγώ ,στην Αυτή τα παράπονα)μην ξεκάνετε την πανέμορφη κυρία ,αλίμονό σας!!!! θα επιστρέψει δριμύτερη .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μετά απο αρκετές ώρες,ούτε καν ήξερε πόσες ο Λευτεράκης ,ξύπνησε και τι να δει!!!! Δεν ήταν πια Λευτεράκης αλλά ολόκληρος Λευτέρης!
    Τρόμαξε ,ούρλιαξε ,ώσπου κατάλαβε πως πετούσε για 20 γήινα χρόνια και τώρα πια ήταν 30 χρονών!
    Αυτό που τον είχε ξυπνήσει ήταν το σκάφος του που είχε προσγειωθεί σε έναν αλλόκοτο πλανήτη..........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κοίταξέ έξω από το παραθυράκι του διαστημόπλοιου, και έμεινε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό! Αμέσως έβαλε τη στολή του και βγήκε έξω τρέχοντας να διαπιστώσει αν όλα όσα έβλεπε ήταν αληθινά.

    Μόλις κατέβηκε πάτησε το καφέ έδαφος και ένιωσε την μπότα του να βυθίζεται. Το "χώμα" αυτού του πλανήτη ήταν μαλακό σαν να είχε μόλις βρέξει. Πάτησε λίγο πιο βαριά και έφτασε σταθεροποιήθηκε σε ένα σημείο που το έδαφος ήταν πιο σκληρό. Κοίταξε γύρω του, το διαστημόπλοιο είχε προσεδαφιστεί δίπλα από ένα τεράστιο πορτοκαλί δέντρο, με μπλέ κορμό και που οι καρποί του ήταν κάτι μεγάλα ροζ γλυφιτζούρια! Λιγο πιο κάτω, στα αριστερά, δυο μεγάλες κίτρινες αγελάδες με φούξια βούλες βοσκούσαν κάτι ροζ που έμοιαζε με γρασίδι. Δεξιά στο βάθος απλωνόταν μια τεράστια κόκκινη έκταση σπαρμένη με κάτι που έμοιαζε με καλαμπόκι!

    Ο Λευτέρης έτριψε τα μάτια του!Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλα αυτά τα έβλεπε στην πραγματικότητα! Άρχισε να περπατάει αργά αλλά σταθερά πάνω σ'αυτό το υγρό χώμα πλησιάζοντας τις αγελάδες.

    Ύστερα από αρκετή ώρα έφτασε δίπλα τους. Ασυναίσθητα άπλωσε το χέρι του να χαϊδέψει την πιο μικρή από τις δύο. Τότε εκείνη γύρισε το κεφάλι της τον κοίταξε, και είπε στην μεγαλύτερη αγελάδα "Νίτσα, ήρθαν οι απόκριες!Κοίτα πως ντύθηκε ο καινούριος βοσκός που ήρθε να μας αρμέξει!", "Χαχαχα!Ά ρε Κίτσα,
    δίκιο έχεις!Είναι πολύ αστείος με αυτή τη στολή!Θέλω να δω πως θα σκύψει να μαζέψει το γάλα!"απάντησε η μεγαλύτερη αγελάδα.
    Ο Λευτέρης κοιτούσε αποσβωλομένος τις δύο κίτρινες αγελάδες που μιλούσαν, και τότε θυμήθηκε ότι πριν 20 χρόνια είχε ανακαλύψει ότι και ο σκύλος του ο μακαρίτης ο Μπλερ, που ο ίδιος είχε πνίξει σε ένα πηγάδι, μιλούσε, όπως και η γάτα του η Τζέιν, που είχε την ίδια τύχη με τον Μπλέρ. Σκέφτηκε ότι ίσως είναι μια αρρώστια που είχαν πάθει τα ζώα και τα έκανε να μιλούν ανθρώπινα, αλλά μετά θυμήθηκε την κουβέντα του Μπλέρ, όταν τον ρώτησε γιατί δεν μιλούσε τόσα χρόνια "Ίσως γιατί δεν ήθελες να με ακούσεις." του είχε πεί.

    Τα μάτια του Λευτέρη πετούσαν σπίθες από την ανακάλυψη που μόλις είχε κάνει :"Άρα, δεν αρρώστησαν τα ζώα, εγώ κάτι έπαθα και γιαυτό το λόγο μπορώ να τα ακούω!!".

    Χαρούμενος καθώς ήταν με τη "νέα" του δεξιότητα, βάλθηκε να γυρίζει τον πλανήτη για να βρει κι άλλα ζώα που μιλάνε, να μάθει τι σκέφτονται!
    Για αρκετές ώρες περιπλανήθηκε ανάμεσα σε κόκκινα καλαμπόκια, γαλάζια ηλιοτρόπια, τεράστια πορτοκαλί δέντρα με ροζ γλειφιτζούρια, και το απόγευμα τον βρήκε αποκαμωμένο μέσα σε ένα λιβάδι με πράσινες μαργαρίτες. Τα μάτια του έκλειναν από την κούραση και αποφάσισε να ξαπλώσει λίγο εκεί , ανάμεσα στις μαργαρίτες για να ξεκουραστεί και να συνεχίσει αργότερα το δρόμο για το διαστημόπλοιό του. Μόλις όμως ξάπλωσε και ακούμπησε το κεφάλι του στο έδαφος, μια γλυκιά μυρωδιά μερέντας κατέκλυσε τα ρουθούνια του. Βύθισε το δάχτυλό του στο μαλακό έδαφος, και αφού άνοιξε το καπάκι της στολής του, πλησίασε το δάχτυλο στη μύτη του. Μα αυτό ήταν απίθανο! Το χώμα μύριζε μερέντα! Το ξαναμύρισε. Πόσο του είχε λείψει αυτή η μυρωδιά! Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι είχε να φάει περίπου 20 χρόνια και μισή μέρα!

    Διστακτικά πλησίασε το δάχτυλο στο στόμα και το έγλειψε.Η γεύση ήταν υπέροχη! Και ναι! Αυτός ο πλανήτης είχε επικάλυψη μερέντας!!! Αφού έφαγε αρκετή μερέντα ώστε να γεμίσει το στομάχι του τα μάτια του έκλεισαν και αφέθηκε σε έναν βαρύ ύπνο δίπλα στις πράσινες μαργαρίτες.
    .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. {Όλοι σας, είστε υπέροχοι! Γελάω σαν χαζή. Και από τη χαρά που συμμετέχετε και από αυτά που γράφετε!

    :) }

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. γράψε κι εσύ κάτι Αυτή!
    με λιγούρεψε η Ξανθιά πρωϊνιάτικα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ένα ξερό μπαμ και μία λάμψη ξύπνησε τον Λευτεράκη απότομα. Έντρομος άνοιξε τα μάτια του και συνειδητοποίησε ότι όλος ο πλανήτης είχε γεμίσει μέλι. Τέρμα οι αγελάδες, τέρμα τα γλειφιτζούρια, τέρμα η μερέντα. Όλα ήταν γεμάτα μέλι. Τα ρούχα του, τα χέρια του, τα μαλλιά του..όλα.

    Το μυαλό του έτρεχε με χίλια και προσπαθούσε να κατανοήσει τί είχε συμβεί και πώς θα ξέμπλεκε από αυτή την κατάσταση.

    Ώσπου κατάλαβε..

    Για όλα έφταιγε η καλλίγραμμη εκείνη φιγούρα απέναντί του. Εξάλλου ήξερε πως όταν έρχετε ο έρωτας έρχονται και οι μέλισσες. Από τη μία κολλάς και από την άλλη τσιμπιέσαι..και ο Λευτεράκης ήταν αλλεργικός στα τσιμπίματα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. "Μια φορα και εναν καιρο, οι μερες κυλουσαν η μια μετα την αλλη, ΩΣΠΟΥ μια μερα ΞΑΦΝΙΚΑ ολα αλλαξαν, και αρχισαν οι μερες να κυλανε η αλλη μετα τη μια..."

    Εχει και γουορντ ο υπολογιστης σου? Εισαι πολυ μπροστα, δυναμιτης! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. μια φορά κι εναν καιρό
    με μια μούρη, σαν αυγό
    ασε με κι εσύ μες την ζέστη....!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. συμφωνώ ζουζούνα μου ...και εγω απο τη ζέστη σταμάτησα ...θα επανέλθω όμως κάποια μέρα με δροσούλα χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. τι,τον τσίμπησαν οι μέλισσες και τα κακάρωσε; τέλος παραμυθιού;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Όχι ρε παιδιά.. Μην τον σκοτώσετε έτσι. Τουλάχιστον, όχι με αυτόν τον τρόπο! Είναι γαμάτο μέχρι στιγμής! Εγώ δεν επιτρέπεται να γράψω. Γιατί μπορεί ασυνείδητα να το οδηγήσω όπως εκείνο των παιδιών!

    Συνεχίστε ρεεεεεεεεεεεεε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ο Λευτερακης ζουσε μια εσωτερικη παλη, απο τη μια το πρωτογνωρο συναισθημα του ερωτα, απο την αλλη το αεναο καλεσμα της διαγαλαξιακης περιπετειας...

    βεβαια το θυμωμενο σμηνος μεταλλαγμενων μελισσων-γιγαντων που κατευθυνοταν ταχυτατα κατα πανω του, δεν του αφηνε την πολυτελεια να επιλεξει. Με πονο καρδιας αφηνει πισω του τη μαγευτικη οπτασια και τιναζεται προς το διαστημοπλοιο.

    Καθεται και δενεται στην καρεκλα του, ρυθμιζει εναν προορισμο στην τυχη, και παταει 'εκτοξευση'...

    το σκαφος απογειωνεται, αναπτυσσει ταχυτητα φωτος και χανεται στον οριζοντα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή